Update Quad3-6t.txt

web/www/missa/Nederlands/Tempora/Quad3-6t.txt

@@ -21,7 +21,7 @@ $Per Dominum
 [Lectio]
 Lezing uit de Profeet Daniël
 !Dan 13:1-9, 15-17, 19-30, 33-62
-In die dagen woonde er in Babylon een man, die Joakim heette; en hij nam een vrouw, Suzanna genaamd, de dochter van Helcias, die bijzonder schoon was en godvrezend; want daar haar ouders rechtschapen waren, hadden zij hun dochter opgevoed volgens de wet van Mozes. Joakim nu was zeer rijk, en naast zijn huis had hij een boomgaard; en bij hem kwamen de Joden samen, omdat hij de aanzienlijkste van allen was. In dat jaar nu waren er uit het volk als rechters twee ouderlingen aangesteld, van wie het woord des Heren gold: "Ongerechtigheid ging er uit van Babylon door ouderlingen en rechters, van wie men dacht, dat zij het volk bestuurden." Deze kwamen heel dikwijls in het huis van Joakim en allen, die rechtzaken hadden, kwamen dan tot hen. Als dan op de middag het volk huiswaarts keerde, ging Suzanna wandelen in de boomgaard van haar man. En iedere dag zagen die ouderlingen haar daar heen gaan om te wandelen, en hun boze begeerlijkheid richtte zich op haar; zij zetten hun zin op het kwaad en wendden hun ogen af, om niet naar de hemel te zien en niet te denken aan het rechtvaardig oordeel. Terwijl zij nu wachtten op een geschikte dag, gebeurde het, dat zij eens als naar gewoonte de boomgaard binnenging, alleen vergezeld van twee dienstmaagden; en omdat het warm was, wilde zij een bad nemen; want er was daar niemand behalve de twee ouderlingen, die zich verborgen hadden en haar in het oog hielden. Daarom zeide zij tot de dienstmaagden: Haalt mij de olie en de zalven, en sluit de poorten van de boomgaard; dan ga ik een bad nemen. Toen echter de dienstmaagden vertrokken waren, sprongen de twee ouderlingen op; en zij liepen naar haar toe en zeiden: Zie, de poort van de boomgaard is gesloten, en er is niemand, die ons ziet; en wij branden van begeerte naar u; doe daarom, wat wij willen en laat ons samen zijn. En als gij weigert, zullen wij tegen u getuigen, dat er een jongeman bij u was, en dat gij daarom de dienstmaagden hebt weggestuurd. Suzanna zuchtte en sprak: Van alle kanten word ik in het nauw gedreven. Doe ik het, dan wacht mij de dood; en doe ik het niet, dan zal ik aan uw handen niet ontkomen. Maar toch is het mij beter, zonder het te doen in uw handen te vallen, dan te zondigen voor het oog van de Heer. En Suzanna begon heel luid te roepen; maar ook de ouderlingen schreeuwden tegen haar in. En één liep er naar de poort van de boomgaard om die open te zetten. Toen nu de huisknechten het roepen in de boomgaard hoorden, liepen zij door de achterdeur er heen, om te zien wat er te doen was. Maar toen de ouderlingen hun verhaal gedaan hadden, kwam er een diepe schaamte over de dienaren; want zo iets was er van Suzanna nog nooit gezegd. De volgende dag brak aan. En toen het volk samenkwam bij Joakim, haar man, verschenen ook de beide ouderlingen, vol boze plannen tegen Suzanna, om haar te doen sterven. En zij spraken ten aan hore van het volk: Laat Suzanna halen, de dochter van Helcias, de vrouw van Joakim. En onmiddellijk deed men dat. Toen kwam zij binnen, vergezeld van haar ouders en kinderen en al haar verwanten. En haar familieleden weenden met allen, die haar kenden. En de twee ouderlingen stonden op te midden van het volk en legden hun handen op haar hoofd. Zij echter hief wenend haar ogen ten hemel; want haar hart was vervuld van vertrouwen op de Heer. En de ouderlingen zeiden: Terwijl wij alleen aan het wandelen waren in de boomgaard, kwam deze daar binnen met twee dienstmaagden; en zij liet de poorten van de boomgaard sluiten en zond de dienstmaagden weg. Maar toen kwam er een jongeman bij haar, die zich daar verborgen had, en deze zondigde met haar. Wij nu waren in een hoek van de boomgaard, en toen wij de ongerechtigheid bemerkten, snelden wij naar hen toe, en zagen, dat zij samen waren. Maar wij konden hem niet vasthouden, omdat hij sterker was dan wij en door de open poort ontkwam hij; haar echter hebben wij gegrepen en gevraagd, wie die jongeman was. Maar zij wilde het ons niet zeggen. Zo getuigen wij. De menigte geloofde hen, omdat zij ouderlingen waren en rechters van het volk; en men veroordeelde haar ter dood. Suzanna echter riep met luide stem en bad: Eeuwige God, die het verborgene kent en alles weet, voordat het geschiedt, Gij weet, dat zij een vals getuigenis tegen mij hebben afgelegd; en zie, ik moet sterven, terwijl ik niets gedaan heb van hetgeen zij boosaardig tegen mij verzonnen hebben. En de Heer verhoorde haar gebed. Want toen zij ter doodstraf werd weggevoerd, wekte God de heilige geest op van een jongeman, die Daniël heette. En deze riep met luider stem: Ik ben onschuldig aan haar bloed! En al het volk keerde zich naar hem toe en zeide: Wat betekent dit woord, dat gij daar spreekt? En terwijl hij daar in hun midden stond, zeide hij: Zijt gij dan zo dwaas, kinderen van Israël, dat gij een dochter van Israël veroordeelt, zonder te onderzoeken en zonder de waarheid te kennen! Keert naar de rechtzaal terug; want zij hebben een vals getuigenis tegen haar afgelegd. En haastig keerde het volk terug. En Daniël zeide hun: Zondert hen terdege van elkander af; dan zal ik hen aan een verhoor onderwerpen. Toen zij dan van elkander gescheiden waren, riep hij een van hen voor zich en sprak tot hem: Gij, oude booswicht, nu zijn uw zonden voor de dag gekomen, die gij vroeger hebt bedreven door onrechtvaardige vonissen te vellen, door onschuldigen te verdrukken, en schuldigen vrij te spreken, terwijl de Heer zegt: "Onschuldigen en rechtvaardigen zult gij niet doden." Nu dan, als gij haar hebt zien zondigen, zeg dan eens, onder wat voor boom gij hen met elkander hebt zien spreken. Hij antwoordde: Onder een mastiekboom. Toen sprak Daniël: Gij hebt goed gelogen ten koste van uw eigen hoofd. Want de engel Gods zal u op zijn bevel doormidden klieven. Toen liet hij hem wegbrengen en de ander voorgeleiden; en hij sprak tot hem: Gij, ras van Chanaän en niet van Juda, de schoonheid heeft u verleid en de hartstocht heeft uw hart bedorven. Zo deedt gij met de dochters van Israël, en uit vrees lieten deze zich met u in; maar een dochter van Juda heeft uw boosheid niet verdragen. Nu dan, zeg mij: onder wat voor boom hebt gij hen betrapt, terwijl zij met elkander spraken? En hij antwoordde: Onder een steeneik. Toen sprak Daniël tot hem: Schitterend hebt ook gij gelogen ten koste van uw hoofd; want de engel des Heren staat al gereed met het zwaard in de hand, om u doormidden te houwen en te doden. Nu begon de hele vergadering luide te juichen en zij loofden God, die redding schenkt aan hen, die op Hem vertrouwen. En men richtte zich tegen de beide ouderlingen - want Daniël had hen met eigen mond doen getuigen, dat zij een vals getuigenis hadden afgelegd; - en men vergold hun het kwaad, dat zij hun evennaaste hadden aangedaan, en bracht hen ter dood. Zo werd die dag onschuldig bloed gered.
+In die dagen woonde er in Babylon een man, die Joakim heette; en hij nam een vrouw, Suzanna genaamd, de dochter van Helcias, die bijzonder schoon was en godvrezend; want daar haar ouders rechtschapen waren, hadden zij hun dochter opgevoed volgens de wet van Mozes. Joakim nu was zeer rijk, en naast zijn huis had hij een boomgaard; en bij hem kwamen de Joden samen, omdat hij de aanzienlijkste van allen was. In dat jaar nu waren er uit het volk als rechters twee ouderlingen aangesteld, van wie het woord des Heren gold: "Ongerechtigheid ging er uit van Babylon door ouderlingen en rechters, van wie men dacht, dat zij het volk bestuurden." Deze kwamen heel dikwijls in het huis van Joakim en allen, die rechtzaken hadden, kwamen dan tot hen. Als dan op de middag het volk huiswaarts keerde, ging Suzanna wandelen in de boomgaard van haar man. En iedere dag zagen die ouderlingen haar daar heen gaan om te wandelen, en hun boze begeerlijkheid richtte zich op haar; zij zetten hun zin op het kwaad en wendden hun ogen af, om niet naar de hemel te zien en niet te denken aan het rechtvaardig oordeel. Terwijl zij nu wachtten op een geschikte dag, gebeurde het, dat zij eens als naar gewoonte de boomgaard binnenging, alleen vergezeld van twee dienstmaagden; en omdat het warm was, wilde zij een bad nemen; want er was daar niemand behalve de twee ouderlingen, die zich verborgen hadden en haar in het oog hielden. Daarom zeide zij tot de dienstmaagden: Haalt mij de olie en de zalven, en sluit de poorten van de boomgaard; dan ga ik een bad nemen. Toen echter de dienstmaagden vertrokken waren, sprongen de twee ouderlingen op; en zij liepen naar haar toe en zeiden: Zie, de poort van de boomgaard is gesloten, en er is niemand, die ons ziet; en wij branden van begeerte naar u; doe daarom, wat wij willen en laat ons samen zijn. En als gij weigert, zullen wij tegen u getuigen, dat er een jongeman bij u was, en dat gij daarom de dienstmaagden hebt weggestuurd. Suzanna zuchtte en sprak: Van alle kanten word ik in het nauw gedreven. Doe ik het, dan wacht mij de dood; en doe ik het niet, dan zal ik aan uw handen niet ontkomen. Maar toch is het mij beter, zonder het te doen in uw handen te vallen, dan te zondigen voor het oog van de Heer. En Suzanna begon heel luid te roepen; maar ook de ouderlingen schreeuwden tegen haar in. En één liep er naar de poort van de boomgaard om die open te zetten. Toen nu de huisknechten het roepen in de boomgaard hoorden, liepen zij door de achterdeur er heen, om te zien wat er te doen was. Maar toen de ouderlingen hun verhaal gedaan hadden, kwam er een diepe schaamte over de dienaren; want zo iets was er van Suzanna nog nooit gezegd. De volgende dag brak aan. En toen het volk samenkwam bij Joakim, haar man, verschenen ook de beide ouderlingen, vol boze plannen tegen Suzanna, om haar te doen sterven. En zij spraken ten aan hore van het volk: Laat Suzanna halen, de dochter van Helcias, de vrouw van Joakim. En onmiddellijk deed men dat. Toen kwam zij binnen, vergezeld van haar ouders en kinderen en al haar verwanten. En haar familieleden weenden met allen, die haar kenden. En de twee ouderlingen stonden op te midden van het volk en legden hun handen op haar hoofd. Zij echter hief wenend haar ogen ten hemel; want haar hart was vervuld van vertrouwen op de Heer. En de ouderlingen zeiden: Terwijl wij alleen aan het wandelen waren in de boomgaard, kwam deze daar binnen met twee dienstmaagden; en zij liet de poorten van de boomgaard sluiten en zond de dienstmaagden weg. Maar toen kwam er een jongeman bij haar, die zich daar verborgen had, en deze zondigde met haar. Wij nu waren in een hoek van de boomgaard, en toen wij de ongerechtigheid bemerkten, snelden wij naar hen toe, en zagen, dat zij samen waren. Maar wij konden hem niet vasthouden, omdat hij sterker was dan wij en door de open poort ontkwam hij; haar echter hebben wij gegrepen en gevraagd, wie die jongeman was. Maar zij wilde het ons niet zeggen. Zo getuigen wij. De menigte geloofde hen, omdat zij ouderlingen waren en rechters van het volk; en men veroordeelde haar ter dood. Suzanna echter riep met luide stem en bad: Eeuwige God, die het verborgene kent en alles weet, voordat het geschiedt, Gij weet, dat zij een vals getuigenis tegen mij hebben afgelegd; en zie, ik moet sterven, terwijl ik niets gedaan heb van hetgeen zij boosaardig tegen mij verzonnen hebben. En de Heer verhoorde haar gebed. Want toen zij ter doodstraf werd weggevoerd, wekte God de heilige geest op van een jongeman, die Daniël heette. En deze riep met luider stem: Ik ben onschuldig aan haar bloed! En al het volk keerde zich naar hem toe en zeide: Wat betekent dit woord, dat gij daar spreekt? En terwijl hij daar in hun midden stond, zeide hij: Zijt gij dan zo dwaas, kinderen van Israël, dat gij een dochter van Israël veroordeelt, zonder te onderzoeken en zonder de waarheid te kennen! Keert naar de rechtzaal terug; want zij hebben een vals getuigenis tegen haar afgelegd. En haastig keerde het volk terug. En Daniël zeide hun: Zondert hen terdege van elkander af; dan zal ik hen aan een verhoor onderwerpen. Toen zij dan van elkander gescheiden waren, riep hij een van hen voor zich en sprak tot hem: Gij, oude booswicht, nu zijn uw zonden voor de dag gekomen, die gij vroeger hebt bedreven door onrechtvaardige vonnissen te vellen, door onschuldigen te verdrukken, en schuldigen vrij te spreken, terwijl de Heer zegt: "Onschuldigen en rechtvaardigen zult gij niet doden." Nu dan, als gij haar hebt zien zondigen, zeg dan eens, onder wat voor boom gij hen met elkander hebt zien spreken. Hij antwoordde: Onder een mastiekboom. Toen sprak Daniël: Gij hebt goed gelogen ten koste van uw eigen hoofd. Want de engel Gods zal u op zijn bevel doormidden klieven. Toen liet hij hem wegbrengen en de ander voorgeleiden; en hij sprak tot hem: Gij, ras van Chanaän en niet van Juda, de schoonheid heeft u verleid en de hartstocht heeft uw hart bedorven. Zo deedt gij met de dochters van Israël, en uit vrees lieten deze zich met u in; maar een dochter van Juda heeft uw boosheid niet verdragen. Nu dan, zeg mij: onder wat voor boom hebt gij hen betrapt, terwijl zij met elkander spraken? En hij antwoordde: Onder een steeneik. Toen sprak Daniël tot hem: Schitterend hebt ook gij gelogen ten koste van uw hoofd; want de engel des Heren staat al gereed met het zwaard in de hand, om u doormidden te houwen en te doden. Nu begon de hele vergadering luide te juichen en zij loofden God, die redding schenkt aan hen, die op Hem vertrouwen. En men richtte zich tegen de beide ouderlingen - want Daniël had hen met eigen mond doen getuigen, dat zij een vals getuigenis hadden afgelegd; - en men vergold hun het kwaad, dat zij hun evennaaste hadden aangedaan, en bracht hen ter dood. Zo werd die dag onschuldig bloed gered.
 
 [Graduale]
 !Ps 22:4
@@ -31,7 +31,7 @@ V. Uw roede en uw herderstaf, die zijn mijn troost.
 [Evangelium]
 Vervolg ++ van het heilig Evangelie volgens Johannes
 !Joann 8:1-11
-In die tijd ging Jezus naar de Olijfberg, en de volgende morgen begaf Hij Zich weer naar de tempel. En al het volk kwam naar Hem toe, en Hij zette Zich neer om hen te onderrichten. De schriftgeleerden nu en farizeën brachten een vrouw bij Hem, die op echtbreuk was betrapt; en zij plaatsten haar in het midden en vroegen Hem: Meester, deze vrouw is zojuist op echtbreuk betrapt. Nu heeft Mozes ons in de Wet voorgeschreven zo iemand te stenigen. Wat zegt Gij er nu van? Zij zeiden dit echter, om Hem op de proef te stellen en een aanklacht tegen Hem te hebben. Maar Jezus boog Zich voorover en schreef met zijn vinger op de grond. Toen zij echter bij Hem aanhielden met vragen, richtte Hij Zich op en zeide tot hen: Wie van u zoder zonde is, werpe de eerste steen op haar. En weer boog Hij Zich voorover en schreef weer op de grond. Maar toen zij dat hoorden, gingen zij de een na de ander weg, de oudsten voorop. En Jezus bleef alleen over met de vrouw daar in het midden. Toen richtte Jezus Zich op en sprak tot haar: Vrouw, waar zijn uw aanklagers gebleven? heeft niemand u veroordeeld? En zij antwoordde: Niemand, Heer. En Jezus hernam: Ook Ik zal u niet veroordelen. Ga heen, en zondig voortaan niet meer.
+In die tijd ging Jezus naar de Olijfberg, en de volgende morgen begaf Hij Zich weer naar de tempel. En al het volk kwam naar Hem toe, en Hij zette Zich neer om hen te onderrichten. De schriftgeleerden nu en farizeën brachten een vrouw bij Hem, die op echtbreuk was betrapt; en zij plaatsten haar in het midden en vroegen Hem: Meester, deze vrouw is zojuist op echtbreuk betrapt. Nu heeft Mozes ons in de Wet voorgeschreven zo iemand te stenigen. Wat zegt Gij er nu van? Zij zeiden dit echter, om Hem op de proef te stellen en een aanklacht tegen Hem te hebben. Maar Jezus boog Zich voorover en schreef met zijn vinger op de grond. Toen zij echter bij Hem aanhielden met vragen, richtte Hij Zich op en zeide tot hen: Wie van u zonder zonde is, werpe de eerste steen op haar. En weer boog Hij Zich voorover en schreef weer op de grond. Maar toen zij dat hoorden, gingen zij de een na de ander weg, de oudsten voorop. En Jezus bleef alleen over met de vrouw daar in het midden. Toen richtte Jezus Zich op en sprak tot haar: Vrouw, waar zijn uw aanklagers gebleven? heeft niemand u veroordeeld? En zij antwoordde: Niemand, Heer. En Jezus hernam: Ook Ik zal u niet veroordelen. Ga heen, en zondig voortaan niet meer.
 
 [Offertorium]
 !Ps 118:133